Vanuit het bestuur #39.3

Hi leuke Van Slaggers! Het is alweer mijn beurt om jullie alle ins en outs van ons bestuursjaar te vertellen en jullie mee te nemen door ons afgelopen half jaar. Ik ben wat laat met het schrijven van mijn ‘vanuit het bestuur’ stukje (oops), dus sinds Lieke haar stukje is er alweer heeeel wat gebeurd. Begin januari zijn we met een leuke groep Van Slaggers afgereisd naar La Plagne, waar we een ruime week lang heerlijk de bergen af zijn gesjeesd en hebben kunnen genieten van de mooiste uitzichten. Terwijl iedereen blauwe, rode of zwarte pistes pakte, pakte de piste mij en heb ik La Plagne helaas niet ongeschonden verlaten. Ondanks mijn kapotte knie, was de hele wintersport verder een schreeuwend succes! Na terugkomst hebben we met jullie gesproost op onze nieuwjaarsborrel en de week erna had de ToCo een fantastisch blacklight toernooi georganiseerd. In februari hebben we gepoold met de SjaarsCie, carnaval gevierd in Tilburg, gebeachvolleybald, en is de LustrumCie bekend gemaakt! Als bestuur hebben wij het druk druk druk gehad, maar een paar dagen na de halfjaarlijkse ALV waren wij dan eindelijk bestuursvrij voor een weekje! We hebben nog volop kunnen genieten van het duo toernooi, waar wij even geen verantwoordelijkheden droegen, voordat we de volgende ochtend op het vliegtuig stapte naar Gran Canaria. Bestuur 39.5 heeft de vereniging tegen alle verwachtingen in (hihi grapje) draaiende kunnen houden, terwijl wij heerlijk lagen te vertoeven op het strand. We hebben enorm kunnen genieten van een weekje zonder zorgen, en van alleen maar plezier en gezelligheid met elkaar!Inmiddels zijn we alweer op de helft van ons bestuursjaar, jeetje, wat gaat de tijd snel zeg! De zoektocht voor het 40e KB gaat al bijna van start, terwijl het soms nog steeds voelt alsof wij net begonnen zijn. Tegelijkertijd zijn we inmiddels helemaal thuis in onze rol als bestuur en voelt het ook alsof we elkaar al jaren kennen. Voor mij zit volleyballen er het komende jaar helaas even niet meer in, maar gelukkig blijft het hartstikke leuk om te borrelen in het sportcafé en staan er ook weer heel veel leuke activiteiten op de planning! Zo is het Liftweekend op dit moment in volle gang, en duurt het ook niet lang meer voordat het tijd is voor de kom kijken dag, het vrijwilligersuitje, en het derde FeCo feest!We hebben nog een hele tijd te gaan, maar ik kan nu al zeggen dat ik super veel heb geleerd dit jaar en heel veel leuke mensen heb leren kennen. Ik kan niet wachten op alle mooie momenten die nog gaan komen en kijk ontzettend uit naar alle dinsdagavonden en activiteiten die nog op de planning staan!Heel veel liefs, Joëlle

Vanuit het bestuur #39.2

Heyhey lieve Van Slaggers! Ohjee, het is mijn beurt om een stukje te schrijven. Nu denk je misschien, de secretaris kan wel schrijven, maar ik staar toch al een half uur naar een witte pagina. De creativiteit van Luna heb ik helaas niet overgenomen tijdens de overdracht. Ik blik wel graag even samen met jullie terug op mijn afgelopen half jaar, daar is in ieder geval genoeg over te vertellen. In mei kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje dat ik erbij zat, en of ik me die avond nog wilde melden om mijn mede-bestuursgenootjes te leren kennen. Ik haastte me naar de trein en wist precies op tijd in Utrecht aan te komen. Na een korte speurtocht was het tijd voor de ontknoping: wie zaten er allemaal in het 39e bestuur?! Na een snelle kennismaking was het tijd voor het maken van een ontknopingsfilmpje en maar liefst 2 dagen later werden we in een volle sportkantine bekendgemaakt, op de verjaardag van Van Slag. Ik heb er enorm van genoten om met zo veel mensen te praten die avond en om met iedereen het 39e jaar in te luiden. Een week of 3 later werden we ingestemd op de ALV, en onze tijd als bestuur was toen toch echt begonnen. Dat betekende: vergaderen, constitutieborrels, DAV’s organiseren, beleidsplan schrijven, begroting maken, leden leren kennen, je functie leren kennen, verneukt worden door 38, kennismaken met de hoofdsponsor en nog veel meer. We werken hard met z’n allen, maar met deze bestuursgenootjes voelt elke dag als een feestje. Niet gek natuurlijk, als je ziet wat voor een prachtige feestjes we hebben neergezet de afgelopen maanden. We trapten ons activiteitenjaar af met een prachtig introductieweekend, en snel volgde de eerste activiteit van de nieuwe commissies in K-Sjot met een pubquiz en FeCo 1. Verder hebben we mogen poolen met de AcCie, griezelen met de ToCo, sinterkerst gevierd met de FeCo en hebben we ons jaar in alle rust kunnen afsluiten bij Wine en Wellness. Als kers op de taart zijn we begin januari met een groep enthousiaste Van Slaggers en alumni vertrokken naar La Plagne in Frankrijk, om daar de skipistes onveilig te maken. Het afgelopen half jaar was een fantastische, leerzame achtbaan, en ik kijk enorm uit naar alles wat er nog gaat komen. Ik hoop jullie allemaal te zien bij de mooie activiteiten die onze commissies de komende tijd gaan neerzetten, zodat jullie net als ik kunnen genieten van alles wat Van Slag te bieden heeft! Veel liefs, Lieke

Vanuit het bestuur #39.1

Hee lieve Van Slaggers,Aan mij is de eer om de eerste vanuit het bestuur stukje te schrijven om jullie een beetje mee te nemen in wat wij als bestuur ervaren en leuk vinden aan deze mooie vereniging. We zijn als 39ste al flink op weg. Het is alweer bijna december. Heftig. De tijd is gevlogen. Op een mooie dag in de lente op de Van Slag verjaardag in mei werden wij onthuld als het 39ste bestuur. Dit was een supergezellige avond, al moet ik eerlijk bekennen dat ik dit ook wel erg spannend vond. Maar die spanning ebde gelijk weg toen ik met alle Van Slaggers erover kon praten en het een gezellige avond werd. Hierna was het al gelijk aanpoten en mijn functie en medebestuur leren kennen. Deze zal ik ook nog even aan jullie voorstellen: Lieke, ons vaste baken, die ons achtergrondgeluid verzorgt met haar getick als secretaris; Joëlle, welke inmiddels al wat grijze haren heeft gekregen van al onze uitgaven als penningmeester; onze vicevoorzitter, Carmen, die met haar prachtige lach de sfeer weet te zetten; en dan nog onze creatieve bengel, Sterre, als teamcoördinator; en onze activiteitencoördinator Joris, wiens ruggengraat nog steeds ver te zoeken is en je naar alles mee kan slepen. Het jaar is dus al flink op weg maar de voorjaars- ALV, het gala, en Van Gras, voelen nog als gisteren. Er heeft ook nog een hele zomervakantie tussen gezeten waarin we tussen iedereens vakantie door de overdrachten, vergaderingen en de borrels ook nog onze plannen hebben gemaakt voor het aankomende jaar. En toen gingen we van start! Inmiddels hebben we de georganiseerde chaos op dinsdagavond ons helemaal eigen gemaakt. Hier draait het natuurlijk om. Verder hebben we van de mooie activiteiten die de commissies hebben georganiseerd kunnen genieten. Van de gezellige feestdagen bij de IntroCie tot een schrikwekkende ToCo tot de wereld verbredende FeCo en SjaarsCie. En niet te vergeten de reuze gezellige AcCie. Waar als kers op de taart ik ook nog eens een redelijk goede pooler bleek te zijn. De afgelopen tijd is een superleuke en leerzame wervelwind geweest waarin ik alleen maar meer van deze vereniging ben gaan houden. Ik heb superveel zin in komend jaar!Liefs,RuthP.S. Hier nog wat leuke quotes vanuit ons“Lieke: Dat komt niet overeen met t contract, maarja dat was in comic sans dus miss is dat niet geldig”“ *Sterre zingt opera*Joëlle: Heeft iemand een schaar?Carmen: Waarom?Joëlle: Om Sterre haar tong te knippen”“Carmen: wat gaan we morgen doen met onze pakken? (De dag voor de alv)”“Sterre: we gaan gwn een muur van kots maken”“Joris: ik moet zeggen, het was geen pure hell. Ik bedoel ik vond het best wel grappig (na knieschijf uit de kom)”

Vanuit het bestuur #6

Het zal toch eens niet, ik ben weer als laatste. Stomme constitutionele volgorde. Als je niet weet wat dat is; good for you. Je kan prima leven zonder die kennis. Leest iemand dit überhaupt? Tijd voor wat sentimenteel gelul! Ik beloof geen heel samenhangend verhaal, want boeie. Mijn bestuursjaar voelde toch wel écht aan na de overdrachtsborrel, met heel goed gepland (thanks Luna, first job well done!), meteen de dag erna; de ‘verneukdag’. Even voor wat context: We stonden om 3 uur ’s nachts nog in de kroeg te dansen, maar werden bij zonsopgang alweer gepest ('ontgroend') door 37. Menig bak is getrokken, maar er ook weer uitgegooid. Wat een bonding. Onwetend dat die bonding de week erna, tijdens de Bavaria besturenborrel, nog intenser zou worden. Ik heb enkel zeer vage herinneringen van deze pikante avond, maar genoeg om vooral de Vo spijt te laten hebben dat ze er niet bij was. In het begin is het best raar, zo’n bestuursjaar: je wordt met een groep bij elkaar gegooid en verwacht dat je je diepste geheimen deelt bij rondje eerlijk. Toch begon het langzaam echt als een klein vriendengroepje te voelen tijdens introweekend, waar we nog geen klap hoefden te doen en vooral hebben geknuffeld. De weken die volgden waren gevuld met super leuke nieuwe dingen; zaaldiensten (ja echt, dat was toen nog leuk), vergaderingen, activiteiten, CoBo’s, ... We waren zo enthousiast, dat we zelfs naar een CoBo in Enschede zijn geweest. Die mensen verbaasd; wij bier drinken en brassen. Keimooi. Dan was het in december ook tijd voor ons eerste weekendje weg, samen met 37. Wat gezien de hoeveelheid alcohol boodschappen een heftig, escalerend weekend beloofde te worden, eindigde in een soort relax retreat waar we alleen de jacuzzi uit zijn gekomen om naar de sauna of naar bed te gaan. Het eind van het jaar heb ik afgesloten met de Van Slag Wintersport. En wat vond ik dat fantastisch. Dit waren dan ook 10 van de weinige dagen van dit jaar dat ik voor 8 mijn nest uit was. Mijn absolute highlight was in blinde paniek, huilend de berg af met Marit. Trauma bonding is the best bonding!! In februari kon ik het natuurlijk niet laten mijn droppies mee te sleuren naar het beste plekkie onder de rivieren; Lampegat. Iets met een dansende pizza en carnavalsmuziek. En mijn ouders ontmoeten, het voelde een beetje alsof ik mijn 5 vriendjes ging voorstellen, heel bizar. Ondertussen een klein familietje geworden, gingen we onder andere op ware zonvakantie naar Gran Canaria met onze familieauto en zijn we ook uiteten geweest naar Loetje. Mijn toxic trait is wel nog steeds om elke keer te denken dat we gaan escaleren. We hebben het gewoon veel te relax met elkaar! (maar he, poemaandag is ook leuk) Die relaxte sfeer, daar hoort dan ook de ochtendgroep bij, waar we foto’s sturen als we wakker zijn van ons hoofd, om elkaar te motiveren uit bed te komen (zie foto!!) en bijvoorbeeld de lunch bij Rhijnauwen, waar we ongegeneerd in de zon hebben gechilld in plaats van aan bestuur gezeten.Maar, escalatie ligt sporadisch nog op de loer: bij de cantus van weekendje weg waren we echt wel irritant dronken, er zijn echt wel bodyshots met bier gedaan bij een escalerende Olympos borrel en we hebben echt wel de ‘beste vereniging vn het jaar’-schaal van Orca gebrast bij het sneakergala (foto!). Maar zeg nou zelf; we zijn toch ook de beste vereniging van het jaar? Kan iemand ons volgende keer nomineren, het voelt zo stom om het zelf te doen.Nou oke, buiten dat ik ook veel tegenslagen heb gehad dit jaar, kan ik hier nog zoveel fijns schrijven. Dat ga ik niet doen, want ik heb nu al 4 a 5 minuten van je leven verprutst (en geloof me; ik heb veel geknipt). Hopelijk heb je toch een beetje meegenoten van mijn afgelopen jaar en heb je het net zo enerverend, leerzaam en fijn ervaren als ik!Mic-drop.Liefs,Linda

Vanuit het bestuur #38.5

Hoi allemaal! Ik weet niet precies wat hier moet komen te staan dus ik ga dingen verzinnen en hopen dat het leuk is! Kom-kijken-dag was leuk hè? Dat was de eerste ooit! Lynn heeft die bedacht en samen met Linda georganiseerd. Leuk om zoveel publiek op onze “tribune” te zien. Zou leuk zijn om dat twee keer per jaar te hebben of zoiets. Niet alleen leuk om publiek te zien, maar ook om zelf publiek te zijn. Dit jaar heb ik veeeel wedstrijden gekeken en mensen gesproken over hun teams. En wat blijkt: ik vind het vet leuk om dat te doen! Ik had zonder grappen niet verwacht dat ik zo’n persoonlijke interesse zou krijgen in wat ik nu doe als teamcoördinator. Treurig om dat nog maar een paar maanden te doen. Volgend seizoen ga ik me denk ik wel nog hier en daar ertussen wurmen en me een beetje ermee bemoeien dus dat is een mooi vooruitzicht!Verder voel ik me erg geteased door de enkele zonnige dagen die nu in april tussen de grijze dagen door moeiteloos de mensen het huis uit de terrassen op wenken. Beetje stress omdat ik voel aankomen dat ik straks in een spagaat zit tussen dingen gedaan willen krijgen achter m’n laptop en de hele dag op m’n reet in een park biertjes willen drinken! Wordt een moeilijke periode. Kijk ik absoluut niet naar uit.Tot slot kijk ik ook totaal niet uit naar de cycling dinner, de cantus, het weekendje weg, het gala en Van Gras, en ik hoop jullie ook niet. Grapje ik heb er heel veel zin in! Kan niet wachten! Hoeft gelukkig ook nauwelijks want de tijd vliegt voorbij en voor je het weet is het zover.Kom me vooral een keer op dinsdag vergezellen op de tribune of in het sportcafé!Liefs,Karlijn