Vanuit het bestuur #34.4

Heey lieve Van Slaggers!Het is al weer bijna een jaar geleden dat ik solliciteerde voor het bestuur en dan is het nu dan ook daadwerkelijk mijn beurt om een bestuurscolumn te schrijven voor jullie. Nog steeds heb ik het idee dat we pas net begonnen zijn, maar we zitten ondertussen alweer in speelronde 5. Vanzelfsprekend zijn er dan ook al veel dingen gebeurd in het afgelopen jaar, waar ik jullie een klein beetje van wil laten meebeleven. Zoals elk bestuur wil je graag knallend een bestuursjaar in en dat ging bij Miriam en mijzelf al meteen wel heel erg letterlijk. Op onze eerste officiële dinsdag als bestuur viel Miriam met haar hoofd op de grond en brak de voorvork van mijn fiets af.  Het gevolg was een paar hechtingen voor Miriam en een gebroken kaak voor mij. Desalniettemin hebben we ons niet laten kisten en na een weekje of drie eten door een rietje werd mijn kaak langzaam weer beter en zoals menigeen heeft vernomen had ik al vrij snel geen last meer van enige complicaties zodat ik aan het begin van het jaar toch gewoon weer even veel flauwekul kon verkopen als normaal.Te beginnen met de eerste activiteit van het jaar, waarbij ik met een hele leuke Introcommissie het Introweekend mocht organiseren. Voor mijzelf was het hoogtepunt van het weekend toch wel de cantus waarbij Koen en ik een flink aantal mensen even goed van de Van Slagsfeer hebben laten proeven. Na het introweekend was het tijd om ons als bestuur vol te storten op het besturen van de, jawel, grootste studentenvolleybalvereniging van Nederland. Voor mij betekende dat meteen het opzetten van iets wat ik als mijn grootste doel zag voor dit jaar: het ervoor zorgen dat de Van Slag trainingen het hele jaar optimaal benut zouden worden. Op de dag van schrijven kan ik stellen dat dat vooralsnog geweldig gelukt is! Dit was zeker niet mogelijk geweest zonder de hulp van een groep geweldige trainers die elke week weer voor heel veel van jullie klaar staan!Naast het regelen van de trainingen en vele andere dingen die aan Van Slag gerelateerd zijn, zijn er ook zat dingen naast Van Slag die voor erg veel plezier kunnen zorgen. Een constitutieborrel van een andere studentensportvereniging is hier een erg goed voorbeeld van. Voor de mensen die het fenomeen van een CoBo niet kennen, even een korte samenvatting van de volgorde van stappen op zo’n avond.  Als eerste komen we binnen als bestuur en Max meldt zich aan bij de pedel. Jelle zorgt ervoor dat iedereen meteen gratis bier in zijn handen heeft en terwijl dit gebeurt kijkt de rest naar wat er allemaal te jatten valt. Hierbij is het van belang goed in te schatten welke bewakers je wel of niet kan hebben. Je kan dit heel goed testen door vooral overal even aan te trekken om te kijken of de spullen wel goed vast zitten, de mensen die echt opletten zitten meteen in je nek. De kunst is juist deze mensen zoveel mogelijk te omzeilen en de wat slomere bewakers op te zoeken. Na een tijdje roept de pedel ons bestuur om en begint Max een enorm lulverhaal waar geen einde aan lijkt te komen en uiteindelijk overhandigen wij een cadeau. Voor het cadeau geldt, hoe groter en zwaarder het cadeau, hoe beter aangezien die allemaal ergens thuis moet worden opgeslagen, denk hierbij aan fietswrakken, magnetrons, stofzuigers en andere kapotte spullen. Na de felicitaties uitgedeeld te hebben begint het hele spel. Het ene na het andere cadeau, bestuurslid, pedelstaf, pedel, gastenboek of vlag wordt naar buiten gesmokkeld, de ene keer met grof geweld en de andere keer op een wat subtielere wijze. Om de avond compleet te maken vraagt Miriam, nadat we  1.5 uur complete chaos hebben aangericht, of we nog wat willen gaan brassen…. Ook onze eigen CoBo was volgens anderen een groot succes, ik kan me er op de een of andere manier niet zo veel meer van herinneren.Het zijn uiteindelijk ook dit soort avonden die ervoor zorgen dat je als bestuur, niet alleen naar andere besturen toegroeit, maar ook vooral  meer naar elkaar, iets wat ik met deze groep geweldige mafketels ook zeer zeker heb. De vaak flauwe, soms mislukte, kutwoordgrappen van Max, de naïviteit van Miriam, de lompe humor van Jelle, de subtiele grapjes van Guido en de zelfspot van Marshall zijn een paar kleine redenen dat ik nog altijd met zeer veel plezier met mijn bestuur me wil inzetten voor deze geweldige vereniging en fantastische mensen. We zitten alweer over de helft van ons bestuursjaar, maar desalniettemin wil ik jullie maar al te graag uitnodigen om er samen met ons nog een paar fantastische maanden van te maken met de vele activiteiten en dinsdagavonden die ons nog staan te wachten. Tot op de dinsdagavond!Groetjes Wotte

Vanuit het bestuur #34.3

Lieve Van Slaggers,Inmiddels zijn wij voor de schermen 5 maanden en achter de schermen 9 maanden verder met ons bestuursjaar en is het tijd voor mijn column, wow! Toen ik in maart 2017 bij Van Slag kwam, kwam mij een heel warm welkom tegemoet, maar ik had het nooit verwacht dat ik anderhalf jaar later een bestuurscolumn zou schrijven. Ik vind het wel een mooi moment om even vanuit het hart met jullie van alles te kunnen delen.Hoe ik bij het idee kwam om te gaan solliciteren voor bestuur was ook een grappig verhaal. Ik had het erover dat ik nog niet helemaal klaar was om te gaan beginnen met het 9-to-5 leven en iemand zei tegen mij: “Marsh je moet gaan solliciteren voor het bestuur van Van Slag”. In het begin dacht ik nee joh, maar daarna ging ik met Joep (mijn voorganger) tijdens een vergadering praten en hij heeft mij aangeraden om te gaan solliciteren. Uiteindelijk op een dinsdagavondje tijdens het borrelen met Miriam bij Olympos hebben we samen besloten om te gaan solliciteren. Toen Sietse-Jelle mij belde dat ik het geworden stond ik letterlijk te springen met mijn telefoon in mijn hand maar volgens mij hebben ze dat tot vandaag niet door gehad. Jullie hebben waarschijnlijk wel gehoord dat wij niet zo spectaculair goed waren in het geheim houden van het KB met koningsnacht.Mijn bestuursjaar begon een beetje anders dan ik had verwacht. Nu dat we bijna een half jaartje verder zijn moet ik eerlijk zeggen dat ik geen idee had wat mij  te wachten stond. Ik wilde stage gaan lopen voor 3 dagen per week maar helaas kreeg ik niet wat ik wilde, in plaats daarvan kreeg ik een baan aangeboden die een hele goede start van mijn carrière had kunnen zijn. Het enige nadeel daarvan was dat ik in september een training moest volgen voor 40 uur per week. De combinatie van een fulltime baan met een drukke start van het bestuursjaar was voor mij tijdelijk wel te combineren, maar wat ik niet wist was dat ik geen buffer zou kunnen houden voor onvoorzienbare evenementen. Mensen die wel iets dichter bij mijn privéleven zitten weten dat helaas september en oktober moeilijke maanden voor mij waren en door de omstandigheden had ik niet genoeg tijd om goed te kunnen voorbereiden voor de eerste ALV.De ALV was wel een wake-up call, een moment om te realiseren dat een bestuursjaar niet alleen feesten en gezelligheid is, maar ook verantwoordelijkheid. Ik moest aan mijn bestuursgenoten, de leden en vooral aan mijzelf bewijzen dat ik mijn best voor de vereniging doe. Gelukkig is tijdens de extra-ALV onze begroting zonder tegenstemmen doorgegaan en ik was helemaal trots op iedereen die mij had geholpen om mijzelf weer op te kunnen pakken en herstellen.Als afsluitende opmerking moet ik zeggen dat het zo ontzettend mooi is om een deel te mogen uitmaken van de Van Slag ervaring met jullie allemaal. Ook wat ik voor de rest van mijn leven zal meenemen is vijf maatjes met wie ik zoveel heb meegemaakt wat niet te beschrijven is met woorden.Ik wens jullie allemaal een fantastisch 2019 en heel veel plezier bij Van Slag weer dit jaar!Yours truly,Marsh

Vanuit het bestuur #34.2

Lieve Van Slaggers! Wat een eer om een column te mogen schrijven voor jullie! Nu schrijf ik regelmatig teksten die jullie lezen in mails, Facebookberichten en op de site aangezien dat de taak is van de secretaris. Maar nu mag ik een keer iets schrijven vanuit mijzelf en mijn ervaring binnen het bestuur.Hoewel het seizoen pas net is begonnen zijn wij als bestuur al meer dan 7 maanden bezig. En ik kan jullie vertellen, de tijd vliegt voorbij! Het lijkt nog niet eens zo lang geleden dat wij te horen kregen van het vorig bestuur dat wij zes waren gekozen om dit jaar het reilen en zeilen binnen de vereniging over te nemen. Ik kan het me nog al te goed herinneren, dit was op de dag van koningsnacht. Diezelfde avond had ik met mijn volleybalteam (waar Miriam ook in zit) afgesproken om dit te vieren. Omdat het nog even geheim moest blijven dat wij in het bestuur zaten mochten we helaas niets hierover zeggen. Dit werd nog lastiger toen we ‘s avonds in de stad ook nog eens Marshall en Wotte tegenkwamen. Stiekem hebben we toen samen even geproost, hoewel ik me afvraag hoe stiekem dit eigenlijk was.Vervolgens zijn we aan de slag gegaan met het uitdenken van onze plannen, voorbereiden van de ALV en het opstellen van een beleid. Daarnaast waren er nog 1.000 andere kleine dingen die we moesten doen waar we nog niet eens over nagedacht hadden. Gelukkig stond het 33e bestuur klaar om ons hierbij te helpen. Maar dat is niet het enige waar onze voorgangers voor klaarstonden. Na de laatste speelrondes was er nog een ‘overdrachtdag’ waarbij wij als kandidaatsbestuur eens goed gefeut zijn. Voor mij nogal een turbulent weekend omdat ik de dag hierna voor 6 weken op vakantie ging naar de andere kant van de wereld: Sri Lanka! Hier heb ik heerlijk in een hangmat aan het strand lekkere cocktails mogen drinken terwijl mijn bestuursgenootjes druk bezig waren met de voorbereidingen. Terwijl ik onze drive langzaam voller en voller zag worden maakte ik me druk of ik de volgende dag liever wilde surfen of op olifantensafari wilde. Zware tijden, zo’n bestuursjaar.Toen ik terugkwam van vakantie stond meteen de UITweek voor de deur. Een week waarin wij Van Slag hebben gepromoot tijdens de UITparade en de Sportmarkt op Olympos. Hier heb ik een hoop enthousiaste nieuwe studenten gesproken. Hiervan zijn er nu ook een aantal lid geworden die ik nu iedere dinsdag zie volleyballen. Fantastisch om te zien hoe snel nieuwe leden zich welkom voelen binnen Van Slag! In de weken volgend op de UITweek begon ons bestuursjaar pas echt: intro- en indelingstoernooi, introductieweekend, de eerste speelronde, de eerste ALV voorbereiden en onze constitutieborrel. Voor de mensen die nog niet weten wat een constitutieborrel is (ik wist dit eerst ook niet): dit is een borrel waarbij allemaal besturen langskomen om het nieuwe bestuur te feliciteren. Dit zijn oude Van Slag besturen, maar ook besturen van andere volleybalverenigingen in Nederland en andere Utrechtse studentensportverenigingen. Al deze besturen komen tijdens deze borrel langs om te recipiëren (feliciteren). Hiervoor moeten ze zich eerst melden bij de pedel (persoon die bijhoudt wie binnenkomt en omroept wie er mag recipiëren). De pedel heeft een eigen staf waarmee hij op de grond stoot als hij een bestuur aankondigt. Als je als bestuur aan de beurt bent mag je feliciteren middels een lullenpot (een zo lang mogelijk verhaal van de voorzitter naar het nieuwe bestuur) en het geven van een cadeau. Dit cadeau is meestal een raar object of drank, wat in de meeste gevallen direct genuttigd moet worden. Dit alles klinkt al als een bijzonder schouwspel, niet? Het wordt nog mooier. Nadat een bestuur gerecipieerd heeft mogen ze brassen. Dit betekend letterlijk het stelen van de gegeven cadeaus, de pedel, de pedelstaf of de bestuursleden zelf. Als het een bestuur lukt om deze spullen te brassen mogen ze een brief sturen waarin ze iets eisen, zoals een borrel. Om dit tegen te houden worden er altijd een aantal leden gevraagd om te komen bewaken. Bij ons zijn er nogal een aantal objecten gebast waardoor wij een hoop brieven hebben gekregen. Hoewel dit alles klinkt als iets krankzinnigs, is het een enorm leuke manier om andere besturen te ontmoeten. Wij hebben een waanzinnig gezellige constitutieborrel gehad, iets waar we allemaal nog met vreugde op terugkijken.Ik zie ik dat ik ondertussen alweer veel te veel op papier heb staan, dus ga ik er een eind aan breien. Hopelijk heb ik hiermee een leuk inkijkje gegeven over hoe mijn bestuursjaar tot nu toe is gegaan. Voor nu heb ik heel veel zin in de activiteiten die gaan komen zoals het Gala en de Wintersport, en natuurlijk alle dinsdagavonden. Hopelijk tot dan!De groeten en tot snel,Guido

Vanuit het bestuur #34.1

Lieve Van Slaggers! Kick off! Het nieuwe Van Slag jaar is van start en inmiddels zijn we alweer in volle vaart begonnen. Met het introductietoernooi en de twee indelingstoernooien zijn inmiddels de eerste Van Slag avonden al geweest en met de eerste speelronde voor de deur gaat het jaar nu natuurlijk echt beginnen. Verder is er een hele lading eerstejaars die dit jaar onze teams, activiteiten en borrels komen versterken. Na hun expeditie op het introweekend (alle hulde voor de IntroCie) zijn zij helemaal klaargestoomd voor Van Slag. Ongetwijfeld hebben zij, samen met ons en alle andere Van Slaggers, ongelooflijk veel zin in dit komende volleybaljaar. Het lijkt inmiddels wel in een grijs verleden, die beslissende avond van de afgelopen najaars-A.L.V., waarin het officieel werd dat wij de eer krijgen om dit jaar de bestuursrollen te vervullen. Sindsdien zijn we al met van alles en nog wat bezig geweest, ondanks een voorzitter die nog in Australië zat en een secretaris die 4 weken lang Sri Lanka onveilig heeft gemaakt. Maar eerst heb ik nog één keer de eer om ons allemaal voor te stellen: Guido onze tiktijger (secretaris), Mr. Money Man Marshall (de penningmeester), Wodka-Wotte onze vrolijke vice-voorzitter, de altijd lieve èn lieftallige Miriam (teamcoördinator), activiteitenkoning Jelle (die met recht deze titel verdient omdat hij in zijn Van Slag historie nog geen activiteit gemist heeft), en natuurlijk ik zelf als voorzitter. De afgelopen maanden zijn we druk bezig geweest met onder andere de UIT, waar we met behulp van een hoop enthousiaste vrijwilligers Van Slag weer uitstekend op de kaart hebben gezet. Dit hebben we bereikt met een heuse Van Slag-mobiel tijdens de parade, ondersteund door de vrijwilligers die met het publiek gingen volleyballen en natuurlijk publieksfavoriet Balligator. Naast de parade hebben we ook op de sportmarkt en de informatiemarkt een hoop studenten weten te bereiken, en goede banden gekweekt met andere aanwezige studentensportverenigingen. Verder heeft Miriam de afgelopen weken zich een slag in de rondte gewerkt en zo de teamindeling al uit de grond gestampt, waarmee de indelingstoernooien konden beginnen. Ook heeft Jelle de commissies alweer bijna op een rijtje. En natuurlijk hebben we ons achter de schermen deze zomer gestort op het uitstippelen van het beleid en het daarbij behorende beleidsplan en de begroting voor dit jaar. Natuurlijk zijn jullie superbenieuwd wat al onze plannen voor dit jaar dan zijn, en daarvoor staat gelukkig de eerste A.L.V. alweer voor de deur. Op het moment zijn de voorbereidingen daarvoor in volle gang om jullie zo goed mogelijk te informeren en jullie de ruimte te bieden voor jullie feedback! Verder zijn we op dit moment druk bezig met het vormgeven van de trainingen en de voorbereidingen voor de eerste speelrondes, vliegen de netwerk- en constitutieborrels ons om de oren en hebben we natuurlijk elke week een hoogtepunt op dinsdag. Bovendien komen de eerste activiteiten van de Feco en de Sjaarscie er alweer aan! Na dit kijkje achter de schermen van waar we ons mee bezighouden als bestuur, sluit ik graag deze column af met een korte vooruitblik op dit jaar. Met onze zinspreuk “Let’s get smashed” hebben we in ieder geval onze intenties zo nu en dan voor de komende borrels, feesten en activiteiten al bondig samengevat. Echter is deze slogan in de afgekorte vorm van de yell (Geeeeeeet smashed!) ook perfect toepasselijk voor wanneer wij een bal keihard het veld van de tegenstander binnenslaan. Op dezelfde manier gaan wij als bestuur ons dit jaar inzetten om alle uitdagingen te smashen en alle goede ideeën  binnen te slaan. Wij hebben er in ieder geval waanzinnig veel zin in. Veel liefs en tot snel weer op dinsdag, Max

Vanuit het bestuur #33.6

Lieve Van Slaggers, Op mijn ena laatste dinsdagavond van de laatste ronde zit in hal 1 te kijken naar een lekker en sportief potje volleybal. Inene schiet het me te binnen dat ik de laatste bestuurscolumn moet schrijven, dus bij deze! Het jaar is keihard voorbij gevlogen, dat besef ik me pas nu ik mijn overdracht voor mijn opvolger, Jelle, aan het schrijven ben. Ik weet nog hoe blij ik was toen Iris mij belde met de mededeling dat ik activiteitencoördinator mocht worden in het 33e bestuur van onze fijne vereniging. Vanaf dat moment begon de achtbaan te rijden: eerste vergaderingen, een beleidsplan schrijven met elkaar, ingestemd worden, de beruchte overdrachtsdag, de UITweek, de start van het nieuwe seizoen, mijn grote commissiepuzzel, een voor een allerlei eerste activiteiten: en nu heb ik het alleen nog maar over wat hoogtepunten uit de eerste maanden. Die achtbaan waar je in terecht komt is zo leuk, soms best een beetje spannend en stressvol: je kunt er eigenlijk niet uit en wanneer er op drukke momenten drie loopings achter elkaar komen, kan dat best pittig zijn. Het is een jaar waarin ik veel geleerd heb over de noodzaak van communicatie, over mijzelf, over heel veel lieve vrienden, over mijn ontzettend lieve oud-activiteitencoördinator die altijd voor me klaarstaat, over samenwerkingen met, binnen en tussen commissies en over de kracht van mijn toppers van vrijwilligers. Het is zo leuk om een groep mensen te begeleiden die met elkaar alles op alles zet om vette dingen te organiseren! Ik ben afgelopen jaar zo vaak zo trots geweest als er een commissie, na lange voorbereiding, stond te knallen op hun evenement. Ik hoop zo dat de commissiegenoten hier evenveel energie uit hebben gehaald als ik dat elke keer doe!  Dan is er nog één groep die ik nog niet genoemd heb van wie en over wie ik heel veel geleerd heb afgelopen jaar en dat is mijn lieve volslagengekke bestuurtje. Trots, trots, trots ben ik op het harde werk dat er afgelopen jaar voor én achter de schermen verricht is. Met bestwel een beetje pijn in onze groene van slag hartjes geven we het stokje door aan de zes toppers die komend jaar de kar gaan trekken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toch een beetje opgelucht ben nu wanneer het einde van de achtbaan in zicht is. Ik heb vooral heel veel zin in alle tijd die er gaat komen voor allerlei volslagen gekke en leuke dingen met m'n 33e! Lief bestuur, lieve commissies, lieve van slaggers: bedankt voor dit jaar!  Compleet uit balans, onwijs genoten :) Veel liefs, Do