Vanuit het Bestuur #5

Na vele constitutieborrels te hebben bezocht was het dan eindelijk onze beurt. De eerste echte constitutieborrel van Van Slag. Onze eerste constitutieborrel kan ik me nog goed herinneren, waarbij de indruk vooral was: wat is hier in godsnaam de bedoeling van? Na een - voor de meeste van ons – lange en zware dinsdagnacht kwamen we van te voren brak bij elkaar om te eten en te bespreken wat ons die avond te verwachten stond. Wat is zo’n borrel nou precies, wat moeten we gaan doen? Na wat onverhoopte late appjes naar bekenden fietsten we vol goede moed, maar zonder enig idee, richting Olympos. Daar eenmaal aangekomen werden we al erg gelukkig van het eerste feit: gratis bier! Ondanks onze brakke koppies was dit gouden drankje wel hartstikke welkom. De rest van de avond vloog voorbij waarbij we termen als ‘recipiëren’ en ‘pedel’ leerden kennen. Daarnaast begreep Iris dat ze nu eindelijk heel hard mocht schreeuwen als een ander bestuur werd aangekondigd, waar ze sindsdien bij elke borrel veelvuldig gebruik van heeft gemaakt. En wat hebben we genoten van deze borrels. Van benen scheren, Leffe adten, tot het geven van een lapdance (bedankt mister X!), het was nooit een saaie bedoeling. Eigenlijk waren alle andere borrels zo’n feest dat het idee van een eigen constitutieborrel steeds meer ging spelen. Ook andere besturen waren benieuwd of dit nog op de planning stond. Na overleg met elkaar en De Vrienden was het dan zo ver: het ging echt gebeuren.Terug naar onze eigen borrel: Het was rustig. Zo rustig dat het voelde alsof een stille storm zich voorbereidde. De rust tijdens de borrel verdween echter snel. Onze voorgangers waren zo lief geweest om stiekem in de kast wat mensonterende lelijke maskers te jatten en deze ons op te laten zetten, waarna deze maskers net zo makkelijk weer gebrast werden door deze lieve mensen. De tegenprestatie? Een driegangen diner voor ons allen, wat ik persoonlijk niet een hele grote straf kan vinden. Na een langzame start werd het racen voor de bezoekers om verhaal en cadeau volledig te kunnen presenteren. Onze pedel Sietse-Jelle en Joep hielden dit allemaal goed in de gaten. Nadat iedereen z’n zegje had kunnen doen was het tijd om de hakken uit te trekken en lekker te gaan dansen. Het was echt een prachtige avond en ik zou het zo weer overdoen.Momenteel ben ik bezig met het regelen van jullie merchandise, welke zeer binnenkort opgehaald kan worden. Daarnaast organiseren Ellen en ik samen met andere SSV’s een gemeenschappelijk toernooi, waar snel meer bekend over gemaakt zal worden en waar jullie ook aan mee kunnen doen. Als ik terugkijk op de afgelopen maanden dan heb ik het super naar m’n zin gehad, en weet ik dat er nog hele leuke maanden aan zitten te komen. Zo gaat er nog gelift worden, gaan we fietsend dineren, weekendjes weg, cocktails bouwen, toernooien spelen en natuurlijk de dinsdagavonden sportief en gezellig beleven. Ook heb ik met Ellen een bestuursweekendje weg gepland, opnieuw naar bestemming onbekend! Ik kan alleen maar zeggen dat ik volop aan het genieten ben van dit jaar en van jullie, en dat ik van plan ben om hier nog meer van te genieten!Liefs Anna

Vanuit de RedaCie #4

Vanuit de RedaCie #4Geschreven door: Dorien Bakker.Joehoe, tijd voor een nieuwe vanuit de RedaCie. Zo over de helft van het jaar leek het ons een leuk idee om jullie wat meer inside information over onze bezigheden te geven. Leuk zeg je, Do? Jazeker! Met veel plezier poog ik de RedaCie-werkzaamheden in goede banen te leiden. Wat doet de RedaCie eigenlijk? We zijn sinds een tijdje gestart met het maken van het jaarboek dat eind van het seizoen ‘16-’17 voor (ik gok) rond de prijs van 1 à 2 biertjes op Olympos besteld kan worden. Hiervoor ben ik bijvoorbeeld alle teamcaptains en commissies aan het spammen voor stukjes (kunnen tot 15 maart ingeleverd worden, opschieten dus!) (sorry jongens..). Ook zijn we voorbereidingen aan het treffen voor een fenomenale verdere inhoud, welke natuurlijk nog niet onthuld zal worden. We proberen jullie elke maand te verrassen en verblijden met onze Facebook-acties. Daar tussendoor zien jullie ons wel eens met de camera rondlopen op de dinsdagavond om teams uit verschillende poules te interviewen. Ons nog niet gezien? Niet getreurd, de hogere poules komen nog aan de beurt! Ook zijn we op elk feestje en toernooitje aanwezig om kiekjes te schieten. Hier doen we uiteraard zo goed mogelijk ons best om alles vast te leggen voor de Van Slagger wiens geheugen na zo’n avond te wensen overlaat, en onder het mom van ‘gelukkig hebben we de foto’s nog’ enkele vage herinneringen ophaalt. Ik kan je zeggen dat het censureren van foto’s voor het uploaden bijna net zo leuk is als het feestje de dag ervoor. Wat ook erg leuk is, en waar ik mijn stukje graag mee af wil sluiten, zijn mijn commissiegenoten. De RedaCie is een intensieve maar leuke commissie. We werken niet toe naar een bepaald evenement, maar zijn het hele jaar bezig met verslaglegging via verschillende media. Ik merk dat we nu steeds wat naar elkaar toegroeien en elkaar beter leren kennen. Tijdens de vergaderingen kan ik genieten van de bijnamen die verzonnen worden voor elkaar, de quotes waar soms geen stoppen aan lijkt, de grapjes die onderling gemaakt worden maar ook het enthousiasme dat heerst en de kritische blik die we op elkaar kunnen en durven hebben. Veel liefs van een tevreden voorzitter!Dorien

Vanuit het Bestuur #4

Een hard geluid, half slapend word ik wakker. Mijn oogleden willen nog scheiden van de rest van mijn gezicht. Ik negeer het, denk ik. TRINNGGGG!!!! Waar ben ik eigenlijk? En wat is dat geluid? Met een bonkend hoofd en gesloten ogen probeer ik rechtop te gaan zitten. TRINNGGG!!! En dat om half-fucking-tien mompel ik terwijl ik geïrriteerd mijn badjas uit de kast gris. TRINNGGG!! Ja ja ik kom al schreeuw ik tegen de nog gesloten deur met de nog onbekende mens aan de andere kant. ‘Ik heb hier een pakje voor je huisgenoot’, zegt de man met de afkeurende blik in het PostNL jasje. Ik pak het pakje aan, en bedank hem vriendelijk voor het wekken. Je raadt het al….. Het is weer woensdagochtend. De week is weer doormidden, maar het rustige deel is geweest. Woensdag is de dag waarop ik aan mijn bureau ga zitten met een pot veel te zwarte koffie en alle notulen lees van de commissies. Tijdens het lezen pen ik mijn to-do-list vol met kleine taken en vragen voor specifieke mensen om voor mijzelf een duidelijk overzicht te maken in een oerwoud van projecten en evenementen. Ik bel Inge op, mijn steun en toeverlaat in de financiële Van Slag-wereld, en vraag haar om een update over het financiële reilen en zeilen binnen de commissies. ‘Heb je de begroting binnen, Ing?’ Meteen krijg ik een duidelijk overzicht van de financiën binnen de commissie en de haalbaarheid van de begrote plannen. Dingen die mij ontgaan waren worden nu duidelijk. Zoveel factoren om rekening mee te houden voordat een evenement plaats kan vinden. Intussen krijg ik een appje ‘Vin, ik heb je gisterenavond op Olympos gesproken en weet je al een antwoord op mijn vraag?’. Uuuhhh, kak, mijn herinnering laat mij in de steek. Angstvallig probeer ik te gissen en te redeneren in mijn hoofd wat de vraag ook alweer was. ‘Wanneer heb je mij gesproken’, zeg ik maar als alternatief.  ‘Ik denk na je achtste biertje’, zegt ze, gevolgd door een rits lachende smileys. Ik was er ingetrapt, een goudgele kan, omringt door dobbelstenen en een dienblad hadden mij wederom in de val gelokt. Ik ga meteen voor je aan de slag app ik terwijl ik mijn zoveelste kop koffie inschenk. Het eerste pooltoernooi bij onze nieuwe sponsor ’t Hart is vanavond en het wedstrijdschema moet gewijzigd worden. Met een gebrek aan pooltoernooi-kennis struin ik het internet af naar tips en tricks. Het schema moet er komen, ik heb geen keu’s. Uren ploeteren verder heb ik een schema wat zou kunnen gaan werken. Zonder powernap stap ik een tikkeltje zenuwachtig het poolcafé binnen. Dit toernooi voelt als mijn kindje en ik wil zorgen dat iedereen een goede tijd heeft. De avond zelf is een groot succes! Iedereen lijkt zich kostelijk te vermaken en de tapkraan hoeft niet gesloten te worden. Na een uitgebreide borrel gaan we met een groep naar de volgende sponsor, De Vrienden, waar het feestje losbarst. ’s Ochtends kijk ik naar mijn telefoon, 180 berichten in acht apps staat op het beginscherm. Welkom in het leven van een activiteitencoördinator mompel ik terwijl ik de apps door scroll. Iris appt me, ‘vergeet je niet dat je….’, een vaak terugkomende vraag. Zonder Iris mis ik afspraken. De chaoot in mij vergeet vaak naar de agenda te kijken en deze drukke jongen krijgt soms zoveel prikkels dat belangrijke dingen geregeld langs hem heen gaan. Ik maak wederom een lijstje om orde te scheppen in deze kom met verschillende M&M’s om één kleur tegelijkertijd te behandelen. Elke vrijdag ga ik naar trouw naar mijn minor ‘Leiderschap voor actief besturende studenten’. De minor is goud voor mijzelf, maar ook voor de club. Door overleg met andere besturen krijg je veel meer verschillende visies en verenigingsstructuren op je bordje. Prangende vragen vanuit de vereniging stel ik aan hen om te kijken hoe zij daar mee omgaan. Dit is mijn slijpsteen, waarom doen we dingen zoals we dat doen binnen Van Slag? En nog belangrijker;  wat kunnen we verbeteren? Ik merk tijdens het typen dat mijn pagina vol begint te raken maar mijn woorden nog lang niet op zijn. Ik zou dingen uitgebreider willen vertellen, vertellen hoezeer ik mijn bestuur lief heb. Veel mensen vragen mij of ik het wel trek als enige man tussen vijf vrouwen. De waarheid is dat ik niet zonder ze kan. Ja, ik besef me dat dit behoorlijk slijmerig klinkt, maar zonder hen zou ik mijn taak onmogelijk goed uit kunnen voeren. Deze dames zijn geen parttime bestuur, ze zijn bereid ieder moment van de dag aan het werk te gaan voor Van Slag, voor mij, en voornamelijk voor jullie. Ten slotte een shout-out naar jullie; ik geniet intens van jullie allemaal. De dinsdagavonden, de activiteiten, de leuke gesprekken en de klinkende glazen. Jullie zijn het hoogtepunt van mijn studententijd. Dikke knuffel en lik aan je oor, Vincent

Vanuit de RedaCie #3

Van Slagger doet mee aan NK beachvolleybal Geschreven door: Dorien Bakker. Vandaag vanuit de RedaCie een interview met niet alleen een onmisbare dia in de zaal, maar ook een held op het beachvolleybalveld! Sven de Koe, 22 jaar oud, komt uit Hilversum, woont sinds anderhalf jaar in Utrecht, 4ejaars student Business IT & Management aan de HU, verkoopt vintage zonnebrillen en zijn grootste hobby is natuurlijk volleybal. Dat kan ook bijna niet anders als je beide ouders fanatiek zijn en elkaar op het volleybalveld ontmoet hebben. Kleine Sven begon slechts 9 lentes jong in de zaal. Ondertussen speelt hij in Heren 1 van Protos, geeft beachvolleybaltraining bij de Sportbox, speelt bij het Van Slag bij L’Equipe, krijgt zelf beachvolleybaltraining en heeft hij meegedaan aan het NK beachvolleybal op 5 januari. Voordat we over het NK verder praten ben ik wel benieuwd hoe Sven bij Van Slag gekomen is. In september 2015 kwam Sven in Utrecht wonen. Coen Strik werd zijn nieuwe buurjongen en hij kwam erachter dat Sven ook volleybalt. Sven speelde toen al bij Irene in Bilthoven en Coen zijn team L’Equipe zocht een midden. Zo geschiedde het begin van Sven zijn Van Slag carrière. Vroeger heeft hij veel gebeached bij NBS (Nederlandse Beachvolleybal School), daarna toch voor de zaal gekozen en sinds twee jaar traint Sven ook weer in het zand bij Irene Beach. Hij vertelt dat hij zich opgewerkt heeft naar de eerste divisie. Sven vertelt dat hij halverwege afgelopen seizoen is geswitcht van partner en sinds die tijd speelt met Bart de Bruijn. Bart woont in Groningen en trainen deden ze om en om, de ene week daar en de andere week hier. Hoe kom je dan bij een NK terecht was dan wel mijn volgende vraag. Per toernooi verdien je punten, op die manier wordt er een ranking opgesteld, de nationale ranking. Bart en Sven zouden eerst samen gaan spelen, maar samen zouden ze het qua puntenaantal net niet redden. Toen kwam Bas Verpoorten, een trainingsmaatje van Sven. Zijn partner was op vakantie en hij vroeg of Sven met hem wilde spelen. Zo kwam Sven bij het NK. Drie maanden van te voren begonnen ze met zwaardere krachttraining, er werd veel met andere beachteams uit de eerste divisie door heel Nederland gespeeld. De voorbereiding was een leuke invulling van de kerstvakantie aldus Sven, en 5 januari 2017 was het zover. Het NK was in Aalsmeer, een grote indoorlocatie. Het eerste potje wonnen de mannen overtuigend, de tweede wedstrijd begon goed met een spannende eerste set die zij wonnen. De tweede en de derde set verloren zij helaas. Daarna volgde een derde wedstrijd. Hiervan verloren zij de eerste set, de tweede set werd wel overtuigend gewonnen maar helaas de derde en laatste set verloren. Het meedoen heeft Sven als super gaaf ervaren. Er waren geen hoge verwachtingen maar het voorbereiden was erg tof en het meemaken alleen was al een ervaring. Als ik vraag of hij het nog een keer zou doen als hij de kans krijgt, antwoordt Sven met een steevaste JA! Sterker nog, ze hebben voor komend seizoen hogere doelstellingen, ze willen graag de eredivisie in.  Sven is overtuigd dat zij het zomer NK wel gaan halen. Nog een funfact aan het einde van dit interview: vorig jaar heeft Sven meegedaan aan het GNSK, het Groot Nederlands Studenten Kampioenschap, en dit gewonnen! Daardoor mogen zij aankomende zomer meedoen aan dit kampioenschap op Europees niveau in Kroatië!

RAGweek - Raise and Give

RAGweek - Raise and GiveAltijd al gedroomd van een ontbijtje op bed, gemaakt én gebracht door bestuursleden? Of een heerlijk dinertje? Lees dan verder!Want, voor het eerst doet Van Slag mee met de RAGweek! De RAGweek, wat is dat denk je nu misschien? De RAGweek is een jaarlijks terugkerende week waarin studenten zich inzetten voor het goede doel. Jaarlijks worden er twee goede doelen gekozen. Dit jaar zijn dit ´Plusbus Erop Uit´ en ´Stichting Leergeld Utrecht´. Meer informatie over deze goede doelen kan je hier vinden.Tijdens de RAGweek - van 8 t/m 15 maart - worden er door het bestuur van de RAGweek in samenwerking met verschillende studenten-, studie- en studentensport- verenigingen veel leuke activiteiten georganiseerd. Je kan dus niet alleen de mooiste feestjes meepakken, maar ook allerlei culturele en sportieve activiteiten bezoeken. Wij als bestuur zetten ons dus in! Hoe? Door een aantal diensten aan te bieden waar jullie als leden op mogen bieden. Oehlalaaaa ja ja, maar waar kan je dan aan denken? Bijvoorbeeld; een ontbijtje op bed, door twee van ons! Een dinertje? Of wil je graag je hele afwas gedaan hebben? Wij zijn van de partij! Nog even wachten en dan krijgen jullie meer info hierover én over het verdere verloop van de RAGweek. Hou Facebook in de gaten!